Ik ben nu alweer een paar maanden bezig met deze blogsite, en volgens mij is de algemene teneur wel een van “die Jan is best een mopperkont!” Nu is dat wel de strekking van deze blog – ik zie veel rare dingen gebeuren en ik denk veel over dingen na – en veel van die strekking kan ik niet elders kwijt, en ik moet kunnen ventileren. Dat is echt de reden dat ik deze blog ben begonnen! Maar er zijn ook wel wat dingen waar ik wel vrolijk van word! Echt hoor! Tussen de druppels is het altijd droog. Laat ik mij eens tussen de druppels begeven.
Wat vind ik nu leuk? Waar word ik blij van? Wat brengt een lach op mijn gezicht?
Muziek
Maar okee, dan moet het wel goede muziek zijn en “goed” is een subjectief gegeven. Er moet passie en gevoel in uitspreken, plezier en creativiteit. Ik houd bijvoorbeeld van de Beatles, Rolling Stones, Creedence Clearwater Revival, Radiohead, Neil Young, en ik ben momenteel ook tamelijk verslaafd aan het eerste album van de Chicago Transit Authority. Terwijl ik dit schrijf klinkt die muziek door in mijn hoofd (Liberation!! zoek het eens op!). Voor muziek met passie en gevoel… nou daar mag je mij ook ’s nachts voor wakker maken.
Film
Ook hier geldt weer: creativiteit. Geen 13-in-een-dozijn verhaal, maar een geloofwaardige vertelling die iedereen kan beleven. Dat noemen ze Arthouse, en Arthouse is geen forte van Hollywood. In Hollywood gaat het doorgaans over rare apocalyptische verhalen met veel duistere nachten, rare wezens (Robocop), vervreemdende werelden (The Matrix), oorlog en geweld (Avatar geloof ik, niet gezien), of een combinatie van dat alles (Independence Day, toen ik al uit ergernis op het punt stond weg te vluchten uit de zaal en zeker toen het voorstel kwam om dan maar een virus(!) in het computersysteem van de aliens te planten. Alsof dat op Windows 95 draaide en de API’s van dat systeem gebruikte… nou ja, is de kijker debiel of zo?). Dit soort films vermijd ik. Heel Hollywood eigenlijk.
De beste film die ik mij nu kan herinneren zag ik al weer in de herfst van 1988 op televisie. De nachtfilm was The Day of The Jackall uit 1973 (de remake The Jackall is uit Hollywood, niet doen…). Maar de film uit 1973 vond ik fantastisch! Na het einde van de film stond ik mijn tanden te poetsen, met tintelende handen en vingers en alleen maar een Wauw, wat een film!
Zo hoort het! Niet iedereens kopje thee natuurlijk, maar dit vond ik geweldig! Goeie films. JAAA!! Als ik naar de film ga, ga ik naar filmhuizen. Die brengen wat mij betreft de betere films.
Comedy’s
Ik ben een verzamelaar van comedy’s. De oudste comedy die ik hier in de kast heb liggen is Green Acres uit de jaren 60, over een advocaat die de ratrace van New York verlaat, naar een krot in Hooterville op het platteland verhuist en daar probeert te boeren. Hij is de enige die niet ziet dat hij daarin compleet faalt. Verder was Green Acres bezaaid met originele grappen met credits die blijkbaar ook zichtbaar waren voor de personages, varkens die van westerns hielden, een sjacherende handelaar die zelfs zijn moeder verkocht voor een grijpstuiver, en een controleur van het ministerie van Landbouw die ook een losse propeller had. Heel erg jaren 60, heel erg gedateerd nu, maar het staat in de kast hier. Ik heb onder meer Soap uit de jaren 70, Everybody Loves Raymond, Seinfeld, Grounded For Life, en de beste van het moment The Big Bang Theory… hoewel het huidige seizoen abysmal slecht is. Ik verwacht ook dat dit het laatste seizoen is. Ik noem mij ook wel een ervaren comedykijker. Er is een verschil tussen comedy’s uit Engeland en de VS. Engelse comedy’s zijn vaak situationeel gebaseerd, met een herkenbare plotlijn: ergens zijn mensen samen en dan gebeurt er iets geks en onverwachts. Amerikaanse comedy’s zijn conflict-gebaseerd: elk karakter heeft vaak een tegenpool dat een tegenstelling en een conflict oplevert. Ik denk dan aan de verhouding Sheldon-Penny (slim-niet zo slim (Big Bang Theory), Will & Grace (homoseksuelen in een heterowereld, okee, die serie was wel een beetje cliché uitgebeeld) of de advocaat die in maatpak gaat boeren en daarmee uit de toon valt (Green Acres). Heel vroeger hield ik van comedy’s uit Engeland (Allo Allo, eigenlijk voor een deel ook conflict gebaseerd, en dat was dan de laatste), nu richt ik mij meer op de VS.
Geschiedenis
Ik houd echt van geschiedenis. Word ik blij van. Ik herinner me dat ik ooit nachten lang in de Library of Congress foto’s opzocht en bekeek uit de Amerikaanse Burgeroorlog (1861-1865) en die kennis opzoog. Die liefde voor geschiedenis word nu weer sterker. Ik heb een voorliefde voor de Romeinse tijd en onze 80-jarige oorlog, merk ik. De 18e eeuw doet mij daarentegen weer bijna niets. Ik betrap mij er op dat ik steeds vaker naar National Geograpic Channel en Discovery kijk, als ze iets met geschiedenis uitzenden, en niet die rare goedkope knutsel- visvang- goudzoek- of andere baard- en tattoo-infested programma’s eruit gooien.
Musea
Ik ga graag naar musea… gaan doorgaans over geschiedenis haha 🙂
Theater
Theater is net film, maar dan zonder spikkels en beeldwisselingen. Zie je een film tien keer, dan zie je tien keer dezelfde film. Zie je dezelfde voorstelling tien keer, dan zie je tien keer een andere voorstelling. Bovendien steek ik vaak iets van de onderliggende boodschap op en kan je die met de artiesten vaak naderhand in de foyer bespreken cq discussieren. Theatermensen eten en poepen ook, net als wij, en zijn altijd erg aardig!
Tussen de druppels is het altijd droog
Het bovenstaande zit dan tussen mijn druppels en maakt mij vaak blij. Maar soms word je wat nat en moet je even ventileren. En verder wil ik zo droog mogelijk blijven!