Als alles een product is, is politiek ook een product. En dan heb je marketing en verkooptechnieken om politiek als handelswaar aan de burger te slijten. Alsjeblieft. We zijn meteen geland.
Ga het maar voor jezelf na. Elke vier jaar of zo mag je ergens je mening over geven, en je steun aan een partijtje gunnen. Dat stemmen is het sluitstuk van een maandenlange massage van politieke belanghebbenden die allemaal om het hardst roepen om gehoord te worden. En daarna is het weer stil. Tot de volgende verkiezingen.
Dan komen ineens de partijtjes weer van onder hun politieke kaasstolp vandaan, om mee te dingen naar de wettelijk geregelde stem van de kiezer. Ineens is weer overal wervende reclame, zie je de politieke mensjes weer overal, op tv en in de straat, je hoort ze op de radio, is het hoezee en hosanna “wat zijn we toch goed en we willen graag dat jij dat ook vindt”, de duim gaat omhoog voor zichzelf.. totdat de stembussen sluiten, de stilte weer neerdaalt, de partijtjes zich weer vier jaar lang terugtrekken onder hun politieke kaasstolp en de duim voor zichzelf vervangen wordt voor de middelvinger naar de burger. En dat zal nu ook weer gebeuren.
Misschien besef je het nog niet, maar democratie is een relikwie uit de 20e eeuw. Een eeuw waar de burger inspraak eiste en kreeg – democratisering heette dat toen. Uit 1989 komt ook de huidige Kieswet die de verkiezingen regelt voor de leden van de Eerste Kamer en Tweede Kamer der Staten-Generaal, het Europees Parlement, Provinciale Staten, algemene besturen van waterschappen, eilandsraden en gemeenteraden. Het is allemaal wettelijk geregeld.
Maar inmiddels is het de 21e eeuw en wetten zijn ook maar wetten die niet door de rechter aan de Grondwet getoetst mogen worden en daardoor gewoon mogen blijven bestaan, ook als ze strijdig zijn met de Grondwet. De politiek is verworden tot een naar binnen gerichte kaste, een verzameling eigenpijpers waar nepotisme en partijbelangen hoogtij vieren. Waar het niet gaat om het landsbelang maar om de macht, waar partijen het liefst hun eigen agenda uitvoeren, waar regeerakkoord op regeerakkoord het dualisme om zeep hebben geholpen, waar partijdiscipline heerst, waar de partijlijnen gevolgd moeten worden (maar de Grondwet zegt echter dat leden zonder last stemmen, art 67, lid 3 GW), waar de coalitie koste wat kost in het zadel moet worden gehouden, waar compromissen in de coalitie belangrijker worden gevonden dan je uitgangspunten, en waar referenda worden afgeschaft omdat het niet het gewenste resultaat had. Gewenst voor wie?
Dat wordt allemaal gewoon gevonden. Maar het is niet gewoon. En wie durft dat nog democratie te noemen?
Politiek is verworden tot een vierjaarlijks terugkerend circus, een curieuze stoelendans omdat het in de wet staat. Het is een tombola voor de sier omdat het moet. Politiek is een product geworden dat met marketing aan de man gebracht moet worden, dat onder de noemer Democratie verkocht moet worden en waaraan partijtjes met een D in hun acroniem lippendienst bewijzen, maar waaraan diezelfde partijtjes na het sluiten van de stembussen een broertje dood hebben. Al die mensjes noemen zich volksvertegenwoordigers, maar ze vertegenwoordigen alleen zichzelf en hun partijtje, want contact met de burger… ho maar. Onder de stolp hoor je niet wat er buiten de stolp klinkt.
En op dit product zit geen garantie! Je kan het niet terugbrengen als het defect is.
Ik zou willen schrijven dat de Nederlandse democratie in crisis is. Maar het is niet in crisis. Nederland is geen democratie. Het is een farce, het is een schande en de politiek moet zich schamen.