Sinds begin augustus zendt RTL 8 de redelijke antieke serie Flying Doctors uit. Het is een Australische serie uit de jaren 80 over een vliegende dokterspost die vanuit het fictieve plaatsje Cooper’s Crossing de outback bedient. Het is gewoon een soap waarin in elke aflevering er op uit gevlogen wordt om een ziektegeval te bestrijden, en is verder vol met geromantiseerde intriges, liefdesaffaires en een overvloed aan hulpvaardigheid aan de naasten in het dorpje. Het lijkt wel het Leger des Heils, dacht ik op een gegeven moment. En ik keek er graag naar. Nu weer, nu het op RTL 8 draait. Het blijkt een tijdsdocument.
De serie vind ik nog niet eens zo gedateerd. Ja, er is muziek uit de jaren 80, kleding uit de jaren 80, techniek uit de jaren 80, maar ook omgangsvormen die toen golden. Er is geen spoor van manvijandigheid en misandrie – de derde emancipatiegolf moest nog komen en mannen werden nog gewaardeerd, zoals het hoort; pas later (jaren 90) legden feministen elkaar op dat alle mannen (allemaal! geen een uitgezonderd!) verkrachters waren en alleen daarom al (allemaal! geen een uitgezonderd!) veroordeeld moesten worden. Dat moest van Ciska. Er is ook geen spoor van MeToo. Computers zijn er nauwelijks en wat er in beeld komt zijn logge machines met zwartwit schermpjes. En het tempo was zichtbaar veel lager. Rustiger. En open. Niemand voelde zich bedreigd. En als er een onregelmatigheid gebeurde.. dan greep de politie in – met een (1) agent die verder maatje met de bevolking was en samen een drankje pakte als iedereen zich normaal gedroeg (en dat was 99% van de tijd). Ze leefden en ze werkten om te leven.
Fast forward naar 2018
Vergelijk dat eens met de huidige maatschappij. Overspannen. Het neoliberalisme maakt dat iedereen nu altijd jacht en jaagt, want tijd=geld en alles is vereconomiseerd. Haast, haast, HAAST! want dat is de mens vanaf de geboorte geleerd. We leven en we leven om te werken. De focus ligt enkel op geld en winst, er is geldverslaving, en als je niet uitkijkt word je bedonderd waar je bij staat. Moreel verval. Financiële crisis. Bankencrisis. Vastgoedcrisis. Detailhandelcrisis. Milieucrisis. Klimaatverandering. Als gevolg vluchtelingenstromen. Polarisatie van de maatschappij – volgens sommigen zijn we en route naar een burgeroorlog. Tweedeling van de maatschappij: grotere klasseverschillen, de have’s trekken uit veiligheid hun geld terug uit de maatschappij, de have not’s blijven berooid achter. En regeringen onder de Haagse kaasstolp heeft het alleen over welvaart en niet over welzijn.
Internet en sociale media hebben privacy om zeep geholpen. Anderen weten meer van ons dan wij van onszelf. Fascisme ligt op de loer.
Kortom: de maatschappij van nu is ziek. Doodziek.
Dát is de staat van de huidige maatschappij. Vergelijk onze maatschappij nu eens met die van de jaren 80 en je ziet een wereld van verschil. Uiteraard was niet alles in die tijd okee, maar er was toen nog wel ruimte voor vrije tijd en ontspanning en plezier.. hoewel dat laatste al flink onder druk stond. In die tijd walgde ik van het bezuinigingsbeleid van Lubbers 1 en Lubbers 2. Die tunnelvisie kon ik niet begrijpen. Nu nog niet. Maar hoe kon ik vermoeden dat de jaren 80 een aanzet waren tot de volledige maatschappelijke ontsporing van nu?
Daarom wil ik graag terug naar een normale maatschappij. Met normale omgangsvormen. Waar geld een middel is en geen doel. En het leven weer voorop staat. Dat wens ik.