Ik ben geen Trump-fan. Zeker niet. Ik vind hem maar een onberekenbare en onvolwassen snoeshaan, een product van het neoliberalisme, met ongeremd geblaas en geschreeuw een of andere president geworden, totaal ongeschikt voor zijn functie als president, en met ongeremd geblaas en geschreeuw vecht hij zich nu door die vier jaar presidentschap heen. En oh ja, hij heeft een rode knop waar hij mee kan spelen. Dat ook nog.
Toch… ben ik nu wel aangenaam verrast door wat hij nu weer uitvreet. Nu wil hij weer importheffingen voor staal invoeren om de eigen economie te beschermen. Iedereen over de emmer, want Trump blaast daarmee de vrijhandel op. “Dat kan helemaal niet!”, huilt de EU. “Als jij dat doen, gaan wij dat ook doen“, komt er nog achteraan. En de kampen maken zich op voor hanengevechten en handelsoorlogen.
Kinderachtig? Oh ja. Huilende kinderen. Als jij slaat, sla ik terug. Maar dat gegeven laat ik maar even zitten. Kinderen kunnen wel bij elkaar de ruiten ingooien, en ik hoop dat het daarbij blijft, maar ik wil geen kindergedrag gaan beoordelen. Dat is te makkelijk.
Wat niemand zich realiseert is namelijk, dat met handelsoorlogen ook echt het einde van het neoliberalisme wordt ingezet. Dat gedachtegoed gaat vooral op voor vrijhandel, handelsblokken, wegnemen van handelsbarrières, ongehinderde productie, ongehinderde consumptie en geldverschuivingen. En handelsoorlogen maken daar een einde aan. En echt, ik ben daar wel tevreden over!
Economie is namelijk niet de oplossing, maar het probleem!
Omwille van de economie en het geld zijn we namelijk doorgeslagen. Doorgeslagen in alles. Al onze ongebreidelde productie, al ons ongebreidelde gemaak, al ons ongebreidelde gevreet, al onze ongebreidelde handel, het betekent een zo enorme aanslag op het milieu en omgeving, zo grote aanslag op de volksgezondheid voor mens en dier, biodiversiteit, zeeleven, landleven, op het klimaat, vluchtelingenproblematiek door klimaatverandering, op alles, dat de economie echt wel een tandje lager moet.
Wat zeg ik? Een paar tandjes lager! De Aarde kan ons niet meer trekken! We hebben er maar een, en we putten de Aarde uit. Als de Aarde echt kapot gaat, zijn wij ook kapot. Die economie moet kleiner. Veel kleiner. En Trump, dat product van het neoliberalisme, zet dat in. Die helpt ons daarbij. Ironisch hé?
We zien hier een schisma, een begin van een nieuw tijdperk.
Dus laat maar komen die handelsoorlogen! Liefst vandaag nog! Niet omdat ik de Amerikanen een hak wil zetten – ik wens ze zelfs het allerbeste -, maar omdat een handelsoorlog de wereldeconomie scheert en tot normale proporties kan terugbrengen. De wereldhandel wordt dan kleiner (want duurder), de economie wordt kleiner en lokaler, productie wordt minder, consumptie wordt minder, evenwicht wordt hersteld, en de geestelijke gezondheid verbetert.
Want zeg… importheffingen en een handelsoorlog is vloeken in de neoliberale kerk. En een uittreden uit de neoliberale kerk en een terugkeer van het gezond verstand, is iets wat niet vroeg genoeg kan gebeuren.