De weg naar het minimalisme

door | juli 10, 2019

Ik word een minimalist. Daar, ik heb het gezegd. Hoe meer ik op deze site mijn gedachten achter elkaar zet, des te meer ik besef dat ik de maatschappij en de neoliberale koop- en vreeteconomie die erachter zit, afwijs en meer naar het minimalisme ga. Minder kopen, minder vreten en bewuster leven. Zorg voor het milieu en de aarde. We hebben van elk maar een. Balans in het leven.

Ik schreef al eerder over Trump en zijn handelsoorlogen, de BTW-stijging, en de klimaatverandering, zoals hier, en hier, die in mijn ogen een direct gevolg is van onze onbeheerste koop- en vreetmaatschappij. Ook het milieu gaat aan mijn hart. Het is een terugkerend thema, merk ik.

Circulaire economie

Die overwegingen moesten wel gevolgen hebben voor mijn eigen gedrag. Ik merk gewoon dat ik minder koop. Veel minder zelfs. Veel voorkomende gedachte is: heb ik dit wel nodig? Vaak is het antwoord nee. Dit heb ik niet nodig. En dan laat ik iets liggen.
Ik laat veel liggen. Heel veel.

Ik haal mijn spullen tegenwoordig vaak van de tweedehands-, kringloop- en weggeefwinkels. Hoeveel daar mooie en goede spullen door mensen worden weggemieterd. Waarom? Geen idee. Het ligt daar wel voor een habbekrats of niets. Ik moet het wel nodig hebben natuurlijk (en ik heb niet zoveel nodig), maar vanuit de circulaire tweedehands- kringloop- of weggeefwinkel belast ik het milieu minder omdat er dan een product minder gemaakt hoeft te worden.

Ja, ik ben een grote voorstander van de circulaire economie. Traditionele economie is lineair: haal de grondstoffen uit de grond, maak er iets van en dumpt het product later op de afvalberg voor een nieuwer exemplaar. Fabrieken zijn afvalproducenten. Ze maken afval. Dat is in mijn ogen een doodlopende weg. Het vervuilt niet alleen, maar de grondstoffen zullen opraken. Vroeg of laat hebben we een circulaire economie, gebaseerd dus op hergebruik. Dat kan niet anders. Ik ben daar al aan begonnen. En ik ben daar trots op.

Oh, en voordat iemand mij vliegen wil afvangen: ja, ik weet heel goed dat het aanbod van de circulaire winkels ook eerst gemaakt moest worden om tweedehands te kunnen worden. Vandaar dat ik de voorwaarde van behoefte gebruik: heb ik dit wel nodig, of koop ik alleen omdat het er goedkoop ligt? Dat eerste natuurlijk en onnodige rommel laat ik liggen. Je hebt nu eenmaal tweedehands goederen en je hebt tweedehands junk. Dat laatste moet je eruit filteren.

Verleidingen

Dan heb je de verleidingen van reclame. Reclame is een uitwas van de oude economie. Mensen moeten weten dat ze iets kunnen kopen wat ze niet nodig hebben, en je wordt toegesproken alsof je een kleuter bent. Ik sla de reclame op televisie en radio standaard over. Weer een bedelblok? Zap en weg, of muten die boel. Teletekst is heel handig om in stilte even de bui uit te zitten. Ik ben ook heel gelukkig met het voorstel om de NPO tot 20.00 uur reclamevrij te maken. Weg met dat gezeur! Je ziet mij ook zelden naar de commerciële omroepen kijken: die maken immers geen programma’s, die verkopen alleen reclamezendtijd met kauwgum voor de geest er omheen.

Nee/Nee Nee!!

Ik heb ook een Nee/Nee sticker op mijn brievenbus zitten. Daarmee wordt het meeste reclamepapier wel tegengehouden. Nu zijn er toch folderaars die zich niet aan zo’n sticker storen (toegegeven, wel een kleine minderheid, maar toch) en desondanks hun gebedel in de bus stoppen. Weet je wat ik daar mee doe? Ik schrijf het altijd aanwezige adres in de folder op een envelop, schrijf een aanzegging op de folder (“Geen ongeadresseerd drukwerk in mijn bus”, of zoiets moois) en alles gaat in een ongefrankeerde envelop retour naar de afzender. Schijnt te werken, nieuwe reclame van die folderaar zie ik niet meer. Blijkbaar schrikken ze van de boeteporto die ze moeten betalen.

Voedsel

Voor voedsel heb ik een iets ander regime. Voedsel moet natuurlijk wel vers en gezond zijn en die voorwaarde staat bovenaan mijn voorwaarden. Maar heb ik echt een pastamaker nodig? Of een rijstkoker?
Nee.
Heb ik echt zeven dozen met aardappelpuree nodig?
Ook niet.
Moet ik echt restjes weggooien?
Zeker niet! Je houdt altijd over en restjes gaan in een bakje en dan de vriezer in voor later gebruik. Voor een bakje kan je een leeg margarinekuipje gebruiken. Restje erin, dekseltje er op. Scheelt je wel de productie en aankoop van plastic tupperware. Beter minder slecht voor het milieu.

En koop vooral vers! Ik heb in wezen geen bezwaar tegen bewerkt eten. Ik denk dat daarin ook de nodige bouwstoffen zoals vitaminen, eiwitten en mineralen zitten. Ik heb wel bezwaar tegen het vele plastic in de voorverpakte industrie: onderhand elk spruitje en elk doperwtje wordt in plastic voorverpakt. En daarom koop ik vooral vers. Geen verpakking eromheen: je moet misschien wel zelf de bloemkool, broccoli of prei slachten, iets meer werk, maar het is vers zonder plastic en wat over is gaat de vriezer in. Geloof me, je houdt heel veel over van een bloemkool van €1,39. Vier porties.

Mijn gemiddelde boodschappenkosten voor een week? 10 euro en dan rond ik nog naar boven af. Ik heb deze week nog niets gehaald.

Terwijl ik dit schrijf bekruipt mij de gedachte dat ik eigenlijk elke maatregel die consumptie vermindert, toejuich. Ik ben voor handelsoorlogen, ik ben voor een stijging van de lage BTW, ik ben voor een herziening van de belastingen. Elke maatregel die de consumptie op zijn minst vermindert en de economie verkleint is goed voor de wereld, de aarde en het milieu.
Mijn wens is dat we daar allemaal aan werken.

Wees aardig voor jezelf en een ander en deel dit!